هشدار برای آموزش عالی؛ خالی ماندن ظرفیت دستیاری، داروسازی و دکتری تخصصی
سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت با اشاره به خالی ماندن بخش قابلتوجهی از ظرفیتهای دستیاری، داروسازی و دکتری تخصصی، این موضوع را نشانهای روشن از تغییر جدی در تقاضای آموزش عالی کشور دانست و نسبت به پیامدهای آن هشدار داد.
به گزارش پایگاه اطلاعرسانی دکتری تخصصی ایران (Ph.D info)، به نقل از وزارت بهداشت،
دکتر علی جعفریان، سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در نخستین نشست مشترک شورای علوم پایه پزشکی، دبیران هیئتهای ممتحنه و کارگروه ستادی تحول، خالی ماندن ظرفیتهای آموزشی در برخی مقاطع را نشانه تغییر جدی در تقاضای آموزش عالی کشور دانست.
وی با اشاره به محورهای مطرحشده در این نشست، انگیزه اعضای هیئت علمی، مشکلات معیشتی اعضای هیئت علمی و اصلاح ساختار دانشگاهها را از موضوعات مهم و در عین حال درست این نشست عنوان کرد.
سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت با بیان اینکه مصوبات متعددی در حوزه آموزش وجود دارد که هنوز به مرحله اجرا نرسیدهاند، افزود: «پیش از طراحی ساختارهای جدید، باید اجرای دقیق مصوبات موجود در اولویت قرار گیرد و در صورت نیاز به اصلاح ساختار، پیشنهادات مشخص و قابل بررسی ارائه شود.»
جعفریان با اشاره به کاهش تقاضا در برخی رشتهها اظهار داشت: «وجود حدود ۱۹۰۰ ظرفیت خالی در دستیاری، خالی ماندن ۴۵ درصد ظرفیت داروسازی و حدود ۱۰ درصد ظرفیت دکتری تخصصی، نشاندهنده تغییر جدی در تقاضای آموزش عالی است. اگر به علل این مسئله توجه نکنیم، در آینده مدرک دانشگاهی بهتنهایی ارزش خود را از دست خواهد داد.»
وی تأکید کرد: «آموزش باید مبتنی بر نیازهای واقعی کشور طراحی شود و توجه به آینده بازار کار، سهم بخش دولتی و خصوصی و منابع مالی مورد نیاز آن، ضرورتی انکارناپذیر است.»
سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت در ادامه با اشاره به ارتباط صنعت و دانشگاه گفت: «صنعت بهدنبال استفاده از ظرفیت دانشگاه است و در بسیاری از موارد، شرکتها با استقرار در دانشگاهها، فعالیتهای تحقیق و توسعه خود را بهصورت مشترک دنبال میکنند. توسعه شرکتهای دانشگاهی اهمیت بالایی دارد، هرچند محدودیتهای قانونی برای گسترش ساختارهای دولتی وجود دارد.»
مشاور عالی وزیر بهداشت، همگرایی میانرشتهای را یک ضرورت عملی دانست و تصریح کرد: «همگرایی به معنای دخالت تخصصها در یکدیگر نیست، بلکه همکاری ساختارمند تیمهای مختلف در یک چارچوب مشترک است؛ الگویی که در نظامهای پیشرفته درمانی و آموزشی دنیا تجربه شده است.»
جعفریان ایجاد کمیتههای مشترک میانرشتهای را راهکاری سریع و کمهزینه برای حل بخشی از مشکلات ساختاری عنوان کرد و گفت: «این کمیتهها میتوانند بدون تغییرات گسترده ساختاری و در چارچوب وزارت بهداشت شکل بگیرند و مسائل آموزشی را بهصورت هدفمند پیگیری کنند.»
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به ایجاد مؤسسات جدید آموزشی اظهار داشت: «اگرچه توسعه دانشگاهها در مناطق مختلف باعث رشد و توسعه محلی شده است، اما از منظر کلان، تعدد دانشگاهها ساختار بهینهای نیست. با این حال، تعطیلی یا ادغام آنها چالشهای اجتماعی جدی ایجاد میکند و باید بهدنبال اصلاح مدیریت و ساختار آنها بود.»
سرپرست معاونت آموزشی وزارت بهداشت با تأکید بر محدودیت منابع مالی دولت تصریح کرد: «برنامههای تحول آموزشی باید واقعبینانه، اولویتبندیشده و حداکثر در بازه زمانی دو ساله قابل اجرا باشند. طراحی برنامههای بزرگ و پرهزینه بدون پشتوانه مالی، منجر به نتیجه نخواهد شد.»
وی در پایان با اشاره به اهمیت استقلال دانشگاهها گفت: «هرچند استقلال دانشگاهها یکی از ارکان توسعه علمی در نظامهای آموزش عالی پیشرفته است، اما تحقق کامل آن در کشور با محدودیتهایی مواجه است. با این وجود، دانشگاههای کشور نسبت به بسیاری از نهادهای دولتی از اختیارات بیشتری برخوردارند و میتوان با مدیریت هوشمندانه، حتی در شرایط موجود نیز گامهای مؤثری در مسیر پیشرفت برداشت.»
